“Als je iets ‘ziek’ noemt dan is het net alsof het er niet mag zijn, en daar geloof ik niet in.. dat iets er niet mag zijn” – Yarko van Vugt
Als ‘patiënt’ in de psychiatrie dien je ‘ziekte-inzicht’ te krijgen dus een besef dat je ‘ziek’ bent en dat je medicijnen nodig hebt. Dit soms voor de rest van je leven. Dat noemen ze dan ‘chronisch ziek’.
Ik heb het idee dat je daarmee de persoon zelf naar beneden haalt. Dat je hem of haar het idee geeft dat hij of zij er niet helemaal mag zijn, niet helemaal zichzelf mag zijn want een deel van het ‘zelf’ is namelijk ‘ziek’. En met medicijnen wordt dit vervolgens onderdrukt, en wordt hij of zij dan weer ‘normaal’ (lees: zoals het gemiddelde)..?
Terwijl iedereen een uniek individu is en mag zijn wie hij of zij is.
Ik ben voor zelf-inzicht in plaats van ‘ziekte-inzicht’. Dat je jezelf respecteert, waardeert en van jezelf houdt zoals je bent. En dat je omgeving je hierbij ondersteunt. Hier hoort alles bij. Ook de zogenaamde ‘ziekte’. Die mag er ook zijn. Ik ben ervoor dat je jezelf mag leren kennen met alles wat daarbij komt kijken. Door jezelf te kennen en doordat andere mensen je kennen, ken je andere mensen ook steeds beter. Want andere mensen lijken op jou.
Door jezelf ‘ziek’ te noemen denk je dat je anders, vaak minder, bent dan andere mensen en daardoor komt er minder verbinding met andere mensen. Dat maakt ongelukkig en zo blijf je in een vicieuze cirkel hangen. En medicijnen hebben allerhande bijwerkingen.
Dus geloof niet dat je ‘ziek’ bent maar dat je gewoon jezelf bent als uniek en vrij wezen. En dat je jezelf mag zijn, hier en nu al. Als je dit besef hebt.. als dit besef tot je door dringt, dan word je vanzelf rustig omdat je vrede en gemoedsrust ervaart. Als je omgeving je hierbij helpt dan is dat alleen maar mooi!
Ik ben voor een andere aanpak van ‘ziekte’ binnen de psychiatrie.
Lees hiervoor ook:
Andere visie op ‘psychose’ en behandeling daarvan
Een andere psychiatrie – terugkomen bij jezelf (PDF bestand)
Kan me hier in.vinden ben na 7 jr client af ervaringsdeskundige en ga binnenkort voor mezelf beginnen
Hoi Monique
dank voor je reactie.
Ik wens je veel succes met je onderneming!
Ziek is een algemeen begrip dat naar een heleboel zaken verwijst. Ik denk dat het een goede gewoonte is om bij algemene begrippen stil te staan bij wat je bedoelt te zeggen in relatie tot de specificatie tot het begrip. Is bijvoorbeeld de term ziek dat in de psychiatrie gebruikt wordt hetzelfde als bijvoorbeeld nu met betrekking tot het coronavirsus? Ziekt worden van het coronavirus kunnen we door waarneming direct tot de oorzaak herleiden. We kunnen bloed onder een microscoop leggen, waarin we een parasiet met het blote oog kunnen zien die het menselijk lichaam gebruikt om zich te handhaven en voort te planten.
Veel termen, symptomen die in de psychiatrie gebruikt worden, zijn meestal termen die tussen de relaties van mensen in staan, ze worden subjectief genoemd. Of iemand heel druk is en daarom ADHD heeft daar is geen duidelijk oordeel over, er is geen meetlat (al denken psychologen van wel) die ons verteld wanneer iemand ADHD heeft. In de wetenschapsfilosofie spreken we over het onderscheid tussen feiten en waardeoordelen, waarvan niet goed duidelijk is of iets een waardeoordeel of een feit betreft. Los daarvan kunnen we evenmin de directe oorzaak zie van ADHD als het al een feit zou betreffen. Het is heel mooi om te zien hoe in een filmpje Jordan B Peterson zijn visie op ADHD geeft. Hij wordt er boos van, (pothetic!), we hebben een maatschappij ingericht waarin jonge kinderen de hele dag op een stoel moeten zitten, terwijl hun natuur is dat ze de wereld willen ontdekken en hun energie kwijt moeten om te spelen. Ik denk dat hij best gelijk kan hebben, het ergste is dat we kinderen medicatie geven, terwijl de oorzaak van buiten komt. Ik zou mij doodschamen als ik dat zou doen als psychiater.
Zo werd ik na bijna een jaar gediagnosticeerd met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis. Ik zou last hebben van een ongegrond wantrouwen jegens anderen. Vertrouwen is eigenlijk best wel een moeilijke term, want in het dagelijks leven heb je zowel een gezond vertrouwen als wel een gezond wantrouwen nodig wat erg afhankelijk is van situaties. Met betrekking tot vertrouwen neem je altijd een bepaald risico in het leven, waarin je soms wordt beloont en soms geschaad in het vertrouwen. Ik denk dat een gezonde kijk op de wereld juist de acceptatie is dat dit het levensspel is dat gespeeld wordt. Mensen die veel in het vertrouwen geschaad worden, die kunnen best wel eens een paranoïde persoonlijkheidsstoornis ontwikkelen. Maar waar ligt dan de oorzaak?
Het is altijd goed om ook als je het ergens niet mee eens bent om naar mensen te blijven luisteren. Als men zegt dat ik een ongegrond wantrouwen heb jegens mensen, dat ik achterdochtig ben, dan neem ik dat serieus en probeer ik tot de kern van de zaak te komen. Als een gezond leven van vertrouwen die van een koorddanser is waarin je aan de ene kant kunt vallen door een teveel aan vertrouwen en aan de andere kant kunt vallen door een teveel aan wantrouwen, wat heb je dan nodig? Een koorddanser kan een lange stok gebruiken om evenwicht te bewaren.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vertrouwen . Als je de beschrijving van vertrouwen op wikipedia leest, zou je kunnen vernemen dat er wel een beschrijving gegeven wordt van vertrouwen, maar dat je nergens kunt lezen welke middelen er zijn waarop een gezond vertrouwen op berust, hoe moet ik elk specifieke situatie beoordelen? Ik denk dat deze beoordeling ligt in het kijken naar wat mensen denken en doen en deze te beoordelen naar de eigen waarden en normen en wat jij van het leven wil maken. Ga daarbij uit van wat je direct waarneemt en niet wat je denkt waar te nemen. Een gezond vertrouwen heeft tijd en ruimte in het beoordelen. Mensen veranderen, jijzelf veranderd, ook daarin kan met de tijd veranderingen optreden hoe je vertrouwen beoordeelt.
Dat veel termen in de psychologie tussen de menselijke relaties staan, daar bedoel ik meer mee dan het subjectieve element. Daar bedoel ik namelijk ook mee te zeggen dat van twee of meerdere kanten invloed wordt uitgeoefend dat bepalend is voor wederzijds vertrouwen. In deze wisselwerking heb je oog voor de ander nodig, maar eveneens je eigen verwachtingen in het leven hebben. Je hoeft jezelf niet weg te cijferen voor de ander.
Mijn levenservaring leerde iets heel belangrijks, namelijk dat een sfeer van wantrouwen niet gelegen zit in een bepaalde individu maar ontstaat tussen de relaties, tussen hoe we met elkaar omgaan. Ik werd in 2000 overspannen omdat ik mijzelf niet meer was, ik deed mee met het gedrag van anderen die buiten mijn eigen waarden en normen lagen en op een manier zoals ik zelf geen vorm zou willen geven aan mijn persoonlijke levenssfeer. Ik was niet meer eerlijk naar mijzelf toe. Wantrouwen werd wederzijds gevormd door omgangsvormen. Daarin zoek ik niet naar schuldigen, ik was eveneens zelf ook schuldig aan, maar ik zoek naar oplossingen.
Ik dacht, ik hou ermee op, ik houd het voor gezien, ik stop met de relatie met mijn partner, ik stop met de contacten met mijn familie, dit wil ik niet meer, ik wil veranderen, ik wil de wereld verkennen, ik wil op zoek naar mijzelf en regie over mijn eigen persoonlijke levenssfeer gaan voeren. Ik wil mensen om mij heen gelijksoortige waarden en normen, die waarden hechten aan omgangsvormen als eerlijk zijn. Zoals je vast wel vaker gehoord zult hebben in de psychiatrie, je kunt alleen jezelf veranderen. Wat er meestal mee bedoeld wordt is dat je je dient te voegen naar de ander. Toen werd mijn leven met de psychiatrie een hel, zoals Sartre opmerkt; “De mens is alleen datgene wat hij van zichzelf maakt.” “De hel, dat zijn de anderen.”. Toen ik de relaties verbroken had, zochten partner en familie achter mijn rug om contact met de behandelend psycholoog en de hele behandeling liep uit op een twintig jaar lange psychologische oorlogsvoering.
Ik denk dat psychoses, momenten van suïcidaliteit, psychisch lijden, hele belangrijke momenten zijn in het leven van mensen zijn, momenten die je zou moeten aangrijpen, moet koesteren, moet omarmen, want hoe moeilijk deze momenten ook zijn, ze vertellen je iets over jezelf in relatie tot de omgeving, het is voorboden van interne verandering, waaruit positieve krachten zich kunnen ontwikkelen. Als je in staat bent om deze moeilijke momenten in positiviteit om te zetten, kun je dat ook delen met anderen, waar anderen wat van kunnen leren, zoals je ook doet met deze website.